พิปีเก็บบลูเบอร์รี่ในป่า - Pippi plockar blåbär

พิปีเก็บบลูเบอร์รี่ในป่า

 

 เช้าวันหนึ่งในช่วงฤดูร้อน เป็นวันที่อากาศสดใส แสงแดดจ้า พิปีคิดอยากจะกินพายบลูเบอร์รี่ ในช่วงนี้เป็นฤดูที่ผลบลูเบอร์รี่กำลังออกผลมาก พิปีจึงได้ไปชวนอันนิก้าและทอมมี่ สองพี่น้องที่เป็นเพื่อนบ้านเข้าป่าเก็บบลูเบอร์รี่กัน

“อันนิก้า ทอมมี ไปเก็บบลูเบอร์รี่ในป่ากับฉันไหม” พิปีร้องตะโกนเรียกพวกเขาอยู่นอกรั้วบ้าน

เด็กทั้งสองคนเมื่อได้ยินเสียงพิปีเรียก ก็วิ่งออกมาจากบ้านและตอบขานรับกับพิปีไปว่า

“ไป ไป รอเดี๋ยว เราไปเอาตะกร้าใส่บลูเบอร์รี่ก่อน “ อันนิก้าตะโกนตอบแล้วก็รีบเข้าบ้านไปหยิบตะกร้าและออกจากบ้านพร้อมทอมมี่

เมื่อพวกเขาทั้งสามได้เข้าไปถึงในป่า เห็นผลบลูเบอร์รี่มากมายก็ดีใจและก็เริ่มแยกย้ายกันเก็บผลบลูเบอร์รี่ พวกเขาก้มหน้าก้มตาเก็บจนเพลิน ไม่ได้สงสัยหรือเกิดการสังเกตอะไรรอบข้างๆในบริเวณนั้น

ทันใดนั้นเองหมีป่าตัวหนึ่งก็ได้โผล่ออกมายืนอยู่ไม่ไกลจากพวกเขานัก และเจ้าหมีป่าก็เริ่มคำรามอย่างเสียงดังและน่ากลัว อันนิก้าและทอมมี่ตกใจมาก ด้วยอารามที่ตกใจจึงทิ้งตะกร้าบลูเบอร์รี่แล้ววิ่งหนีอย่างรวดเร็ว ทั้งสองคนปีนขึ้นบนต้นไม้สูงพร้อมทั้งตะโกนเรียก  “ พิปี หนีเร็ว ๆ พวกเราอยู่นี่ ปีนต้นไม้ตามพวกเราขึ้นมา เร็วเข้า ๆ” อันนิก้าและทอมมี่ร้องตะโกน  แต่พิปีก็ยังยืนรอประจันหน้ากับเจ้าหมีป่าอย่างไม่หวั่นกลัว

เจ้าหมีป่าจึงพูดขึ้นมาว่า “ ช่างใจกล้าเสียเหลือเกินนะ หนูน้อย “ และพูดต่อไปว่า “ ข้าเป็นเจ้าของป่าที่นี่ เจ้าห้ามมาเด็ดผลไม้ของข้า เจ้าจงคืนผลบลูเบอร์รี่ในตะกร้ามาให้ข้าเดี๋ยวนี้นะ”

 “ ป่านี้เป็นป่าสาธารณะ ทุกคนมีสิทธิ์ที่จะมาเก็บผลไม้ในป่านี้ได้ ฉันจะไม่ให้ผลบลูเบอร์รี่แก่เจ้าหมีหน้าโง่อย่างเธอหรอก อยากได้ก็ไปเก็บกินเองซิ “ พิปี ตอบเจ้าหมีป่ากลับไป

หมีป่าพูดต่อด้วยอารมณ์ที่โกรธ “ เจ้าเด็กน้อย เจ้าไม่กลัวข้าจะกินเจ้าหรอกหรือ แหม ๆ เย็นนี้ข้ามีอาหารมื้อเย็นที่แสนอร่อยแล้ว เด็กตัวน้อยๆ เนื้อหวานๆ อร่อยดี” พอเจ้าหมีป่า พูดจบก็หัวเราะดังลั่น “ฮ่า  ฮ่า ฮ่า” ว่าแล้ว เจ้าหมีก็รีบรี่เดินเข้ามาใกล้ๆหนูพิปีทันที

ทันใดนั้นหนูพิปีก็ยกมือขึ้น แล้วพูดกับเจ้าหมีว่า  “หยุดก่อนๆ เจ้าหมีป่า “ แล้วพูดต่อไปอีกว่า “ถ้าท่านอยากได้บลูเบอร์รี่ของเรา เอาอย่างนี้ไหม ถ้าท่านชนะ เราก็ยอมยกผลบลูเบอร์รี่ที่เราเก็บได้ให้แก่ท่านไป” พิปีพูด

 “ ฮา ฮา ฮ่า” เจ้าหมีป่าหัวเราะและพูดต่อไปว่า “ เจ้าหนูน้อย เก่งกล้าอะไรมาท้าทายข้า ตัวเจ้าเล็กนิดเดียว ไหนจะเอาชนะข้าได้ เพียงข้ากระโจนใส่เจ้า ข้าก็ได้เจ้าเป็นอาหารแล้ว”

 “ ก็ลองดู ถ้าเราแพ้ ท่านก็จะได้ผลบลูเบอร์รี่ทั้งหมดที่พวกเราเก็บไป” พิปีพูดตอบโต้ไป

 “ ได้เลย หนูน้อยตัวเล็กๆ อย่างเจ้า จะสามารถเอาชนะข้าได้อย่างไร เจ้าลูกมดเอ้ย “ หมีป่าตอบพิปี และหัวเราะดังๆ “ ฮา ฮา ฮ่า”

จากนั้นเจ้าหมีป่าก็ไม่รีรอ รีบรี่เข้าหาพิปี ด้วยท่าทีที่ดุร้ายหวังจะเข้าขย้ำตัวของพิปี ในขณะเดียวกันพิปีเตรียมถอยหลังตั้งหลัก

ขณะที่หมีป่าเดินรี่เข้ามาหวังจะปะทะตัวพิปี นั้น พิปี ก็หลบหลีก วิ่งไปทางซ้ายบ้างทางขวาบ้าง เนื่องจากเจ้าหมีป่าตัวใหญ่ อุ้ยอ้าย หันซ้าย หันขวา ไม่เร็วเท่ากับเด็กตัวน้อยๆอย่างพิปี

ในขณะเดียวกัน ก็มีเสียงตะโกนจากบนต้นไม้ดังขึ้น ” พิปี พิปี ระวังตัว ๆ “ อันนิก้าและทอมมี่ตะโกน และตะโกนต่อไปว่า  “สู้ สู้ พิปี ทุ่มเจ้าหมียักษ์ให้นอนราบบนพื้นเลย”

พิปีรอจังหวะขณะที่เจ้าหมีป่าหันซ้ายหันขวาอย่างอุ้ยอ้าย และเริ่มมึนงง พิปีจึงได้โอกาส จับตัวเจ้าหมีป่ายกขึ้น สูงเหมือนกับที่เขาสามารถยกม้าของเขาได้ และเขวี้ยงเจ้าหมีป่าลงบนพื้นอย่างแรง

อันนิก้าและทอมมี่ ที่เกาะอยู่บนต้นไม้ด้วยความกลัวก็ร้องตะโกนด้วยความดีใจ “ “เฮ เฮ เก่งจัง ๆ พิปี ดีมาก ๆ ”

หลังจากที่หมีป่านอนราบอย่างหมดท่าอยู่ที่พื้น พิปีพูดใส่หน้าเจ้าหมีป่าว่า “ เจ้าหมีป่าหน้าโง่ ท่านแพ้ข้าแล้ว ไปให้พ้นจากบริเวณนี้ได้แล้ว ไปหาอาหารที่อร่อยๆ ที่อื่นไป ข้าต่างหากที่เป็นเจ้าของป่าที่นี่ รู้ไหม” พิปี พูดเสร็จก็หัวเราะใส่หมีป่า ” ฮา ฮา ฮ่า”

ในที่สุด เด็กทั้งสาม พิปี อันนิก้า และ ทอมมี่ ก็ เอาผลบลูเบอร์รี่ที่เก็บได้ กลับไปบ้าน และได้ทำพายบลูเบอร์รี่ กินกันอย่างเอร็ดอร่อย

PIPPI PLOCKAR BLÅBÄR

 

På en varm solig sommardag blir Pippi sugen på att äta blåbärspaj. Vid denna tidpunkt på året växer blåbären som mest och det finns en hel uppsjö av blåbär i skogen.

Pippi ropade och frågade grannsyskonen ”Annika, Tommy, vill ni följa med till skogen och plocka blåbär med mig? ”

Både Annika och Tommy hörde klart och tydligt Pippis fråga varpå Annika svarade tillbaka med ett glatt ”Ja vi följer med, vänta bara så ska jag hämta en korg” och skyndade sig in i sitt hus för att hämta varsin korg!

Annika kom ut genom dörren tillsammans med Tommy och sedan begav sig alla tre mot skogen.

När de väl har anlänt till skogen och fick syn på hur mycket blåbär det fanns så började alla springa mot varsin växt och plocka för fullt utan att lägga märke till en stor björn som närmade sig.

När väl björnen började brumma högt så blev Annika och Tommy så rädda att det klättrade upp i närmsta träd och skrek ”Pippi, Pippi, akta dig, akta dig!”.

Men Pippi stod fortfarande kvar på marken mittemot den jättestora björnen utan att visa något tecken av att vara rädd.

Björnen sade till Pippi med en ilsken röst ”Ni småbarn verkar vara väldigt rädda.” Och fortsatte sin mening med ”Jag är ägaren av skogen och ni har ingen rätt att plocka bär i min skog. Jag vill att ni genast lämnar över korgarna med blåbär till mig nu!”

Pippi svarade spydigt ”Skogen är till för alla och alla har rätt att vara här och plocka hur mycket bär de än vill! Därför kommer jag inte att ge dig våra korgar med blåbär, vill du ha blåbär får du gå och plocka egna.”

Björnen började bli mer ilsken och svarade ”Du verkar inte rädd alls din lilla unge. Tur för mig att jag har middagen klar redan, det står nämligen småbarn på menyn, det som är så gott och köttet som är så mört och fint.” och skrattade hånfullt.

Vid detta ögonblick började björnen närma sig Pippi varpå hon höjer sin hand och säger ”Stanna! Om du vill ha våra blåbär så måste du ta dig förbi mig först. Lyckas du med det så får du ta alla våra blåbär som vi har plockat. ”

Björnen skrattar och svarar hånfullt ”Ha ha ha, att ta mig förbi dig som är så liten blir ingen match för mig. Så fort jag rör dig så kommer du vara min första måltid till middagen.”

Pippi svarade med upphöjd röst ”Du kan väl ta och försöka så ska vi nog allt se vad som kommer hända? Misslyckas du så går vi härifrån med blåbären.”

Björnen svarade med en morrande röst ”Det ska vi nog allt se” och började rusa mot Pippi. Pippi började rusa emot björnen i samma ögonblick och lyckas ducka björnens ena klo och smiter undan på vänster sida och ställer sig bakom. Ovanifrån hör man Tommy och Annika skrika ”Pippi var försiktig!” från trädet de har klamrat sig fast vid.

Björnen blir väldigt förvånad, vrider och vänder sig om och undrar var lilla Pippi tog vägen varpå Pippi tar tag i hans päls på ryggen, lyfter upp honom lika högt som hon brukar lyfta sin häst och kastar ned honom på marken så att den svimmar.

Vid samma ögonblick skriker återigen Tommy och Annika ”Såja Pippi, ge honom vad han förtjänar!”

Pippi säger sedan till björnen ”Du förlorade din dumma björn. Gå och hitta en annan skog du kan bo i och hitta mat där.” och skrattade högt.

Sedan klättrade Annika och Tommy ned från sitt träd och alla tre gick hem med korgarna fulla av blåbär för att göra sin efterlängtade blåbärspaj.

 

S. P.